Ηγήτωρ' ονείρων. Από τον Ομηρικό Ύμνο Εις Ερμήν, στ. 14. Όχι ηγέτης των ονείρων αλλά με την έννοια του οδηγού των ονείρων.

(Ηγήτωρ < Αγήτωρ από το άγω-οδηγώ). Αυτός που [σε] οδηγεί [σ]τα όνειρα. Ο χθόνιος Ερμής, ο ψυχοπομπός-ψυχαγωγός, είναι ο οδηγός στον Ύπνο και στο Θάνατο. (Ερμής Υπνοδότης, Ύπνου προστάτης, Ονειροπομπός)

Ηθελημένος ο συνειρμός με το Η γη των ονείρων...

Ποίηση, φωτογραφίες, σκίτσα και όνειρα

(ότι μας έμεινε, ότι μας άφησαν).

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

.

Η πείνα της αφής.

Όλο το βράδυ τα χέρια του ταξιδεύαν στο σώμα της.
Τα δάχτυλά του τριγύριζαν,  πεινασμένα  σκυλιά,
σε γνώριμους δρόμους.

Το πρωί, όταν ξύπνησαν,
στο κρεβάτι και γύρω στο πάτωμα
γουργουρίζαν μικρές πεταλούδες...
                                        Τριτη 2 απριλη 2013

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

ΕΡΜΗΣ Μια μορφή εκδίκησης

"...Πίσω από τ' ασφοδίλια ένας πέτασος κι αντιληφθήκαμε αμέ-
σως απ' το θρόισμα του αυλού το αιφνίδιο πέρασμά σου ω
 ηγήτορ ονείρων κερδώε υπνοδότη και δολοφραδή δώσε μιά 
εξήγηση στα πάθη μας ερμήνευσε τα όνειρά μας στείλε μας 
ένα κάποιο μήνυμα"

Κλείτος Κύρου, εν όλω.

Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2013

Γ. Μίχος

"...Η γνώση είναι μορφή πένθους..."
Γ. Μίχος

Πέμπτη 29 Αυγούστου 2013

Κλείτος Κύρου

Απόψε βασανίστηκαν και πάλι οι αρχαίες μνήμες
Απόψε εξαντλήθηκαν οι τελευταίες αναμονές

Η νύχτα καταθλιπτικά γέρνει επάνω στις ψυχές μας
Ζητούμε λίγη ζεστασιά σε σκορπισμένες στάχτες

Χάσαμε καθρεφτίσματα σε λαμπερά φευγάτα μάτια
Ψάχνουμε είδωλα νεκρά σε λίμνες που έχουν στερέψει

Όλα μας άφησαν γοργά –τα πεύκα οι αμμουδιές
Του ανέμου τα σφυρίγματα τα χάδια οι επάλξεις…


Τάσος Γαλάτης

ΤΟ ΓΟΥΡΓΟΥΡΗΤΟ
Ακόμη κι όταν συγκατανεύεις στις θωπείες μου
δεν κάνεις λιγότερο ανοίκειο το απροσπέλαστο’
είσαι μια λόχμη παντοτινά νυχτερινή και αδιαπέραστη
που δεν αυλάκωσαν ποτέ οι άνεμοι της ιστορίας
κι όσο βυθίζεσαι μ’ ατέλειωτα γουργουρητά στην
αγκαλιά μου
τόσο πιο σκοτεινό κι ανεξιχνίαστο
προβάλλει το ακατανόητο,
σαν τα σουβλερά σου δόντια και τα νύχια
που δήθεν ανεξίκακα στα παίγνια μας
μαγκώνουν τις παλάμες μου.
Συνέχισε, συνέχισε το αέναο γουργουρητό
τις γνώρισα τις χαρακιές της μοίρας
τα δόντια και τα νύχια της'
είδα τα μάτια της μέσα στα μάτια σου
κι ένιωσα το ακατανόητο να πάλλεται ολοζώντανο
σαν την κοιλιά σου μες στα χάδια μου.


Τάσος Γαλάτης

Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

...αγάπη που 'ναι η εκκλησιά σου
βαρέθηκα πια στα μετόχια...
Γ.Σ.

Τρίτη 13 Αυγούστου 2013

Αμαρτωλόν


...πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι
όλ’ η ζωή μου του χαμού
μ’ από την κόλασή μου σου φωνάζω
εικόνα σου είμαι κοινωνία
και σου μοιάζω…

Γαλάτεια Καζαντζάκη

Πέμπτη 8 Αυγούστου 2013

Μίνος Ζώτος

Αφιέρωμα (1930)

 Ν’ αποξεχνιέμαι
 κι ώρες να σε κοιτάζω εκστατικός
σε μύρο, σε αύρα, σε όνειρο, σε φως
να πνέω και να διαλυέμαι .
Να μην ταράσσει
Καθώς θα μπαίνω στο είναι σου ελαφρός
την αίσθησή μου, ουδ’ όσο φύλλων θρος
τα ησυχασμένα δάση.

Μαζί να πλέμε
Κι εγώ να σε κοιτάζω εκστατικός
σε μύρο, σε αύρα, σε όνειρο, σε φως
να πνέω και να διαλυέμαι...



Μίνος Ζώτος (1905-1932) 

Τρίτη 6 Αυγούστου 2013

Ναπολέων Λαπαθιώτης


Νυχτερινό ΙΙ

Ένα φεγγάρι πράσινο , μεγάλο,
που λάμπει μες τη νύχτα, – τίποτ’ άλλο.

Μια φωνή, που γρικιέται μες στο σάλο

και που σε λίγο παύει, – τίποτ’ άλλο.

Πέρα, μακριά, κάποιο στερνό σινιάλο

του βαποριού που φεύγει, – τίποτ’ άλλο.

Και μόνο ένα παράπονο μεγάλο

στα βάθη του μυαλού μου.  – Τίποτ’ άλλο.


14.11.1932. 
Δημοσιεύτηκε στη Νέα Εστία το 1933
Μελοποιήθηκε τρεις φορές: Α Β Γ (ακούστε τα τραγούδια πατώντας στο αντίστοιχο γράμμα)
Φωτογραφία καλύτερη δεν βρήκα. Άλλωστε με ενοχλεί η πρακτική να συνοδεύονται τα τραγούδια
απ' τις "ανάλογες" φωτογραφίες στα "γιουτουμπάκια". Το σαγιαδινό φεγγάρι λοιπόν, ούτε πράσινο 
ούτε μεγάλο.Μόνο το βαπόρι που φεύγει και το παράπονο...

Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013



«…Ο προστιθείς γνώσιν προσθήσει άλγημα…»
Εκκλησιαστής 1,18

("...άρειον μή γνώναι...")

"...Η γνώση είναι μορφή πένθους..."

Πέμπτη 11 Ιουλίου 2013


"...Μη μ' έρεθε, σχετλίη, μη χωσαμένη σε μεθείω,
τως δε σ' απεχθήρω ως νυν έκπαγλ' εφίλησα..."

Μη μ' ερεθίζεις δυστυχισμένη, μη με κάνεις να οργιστώ 
και να σε μισήσω τόσο, όσο πολύ σ' έχω τώρα αγαπήσει...

Ιλιάδα Γ 414-115

Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013

"...Όσα δε βλέπουμε
μπορεί να φέγγουνε αλλού
με άλλο χρώμα..."

Μιχάλης Γκανάς

Σάββατο 15 Ιουνίου 2013

Θα ξεπροβάλει στην ομίχλη σαν σκιά
δίχως πανιά
κι ο άνεμος θα παίζει
και θα σου σκίσει την καρδιά
 σαν μαχαιριά
που βούτηξαν τη λάμα της 
στο πετιμέζι...

Δευτέρα 6 Μαΐου 2013


Αρμένισε σε σάπιες αγκαλιές
γνωρίζοντας πως ήτανε
στερνό ταξίδι.

Συνέχισε, ποθώντας του βυθού
τη λασπωμένη σιγουριά.

Τη σκοτεινή του σιωπή
και τη φριχτή
γαλήνη.

Παρασκευή 26 Απριλίου 2013

ΑΠΟ ΣΤΗΘΟΥΣ



Πέρασα νύχτες στο κρεβάτι
αποστηθίζοντας το σώμα της.

Ήταν πιο εύκολο την ώρα που κοιμόντανε
αυτή και τα μικρά της νυχτοπούλια,
κρυμμένα στα μακριά της τα ματόκλαδα.

Πέρασα νύχτες στο κρεβάτι
αποστηθίζοντας το στήθος της.
(Δυό λόφους από πόθο, που λικνίζονταν
την ώρα που τα όνειρα
λυγίζουν απ' το βάρος του χιονιού
κι έτσι τ' αγγίζεις!)